اى دل خون شده! ایّام عزاى حسن ست /کز ثَرى تا به ثریّا همه بیت الحزن ست

پیرهن چاک زنم در غم آن گوهر پاک  / گز غمش چاک ملک را به فلک پیرهن ست . . .

شهادت امام حسن مجتبی (ص) تسلیت باد

.

.

.

در سوگ نبی جهان سیه می پوشد

در سینه، دل از داغ حسن می جوشد

از ماتم هشتمین امام معصوم

هر شیعه ز درد، جام غم می نوشد . . .

.

.

.

هنگامه رنج و غم و ماتم شده امشب / گریان، زغمى دیده عالم شده امشب

پایان شب آخر ماه صفر است این / یا آنکه ز نو ماه محرّم شده امشب

از داغ جگر سوز نبى سیّد ابرار / نخل قد زهرا و على خم شده امشب . . .

.

.

.

اس ام اس شهادت امام حسن مجتبی(ع)

می گفت و آن آئینه ی ایزدنمایی  / آتش گرفتم سوختم ما در کجایی

قلب تمام شیعیان سوزد زداغش  / سلام ما بر قبر بی شمع و چراغش . . .

شهادت کریم آل طاها تسلیت باد

.

.

.

روزه بود و افطار ز آب آتشین کرد  / داغ ماتم او عالمی غمین کرد

ریخت دل خون شده اندر برش  / شاهد خون های دلش خواهرش . . .

شهادت کریم آل طاها تسلیت باد

.

.

.

روزه بود و افطار ز آب آتشین کرد  / داغ ماتم او عالمی غمین کرد

ریخت دل خون شده اندر برش  / شاهد خون های دلش خواهرش

شهادت کریم آل طاها تسلیت باد

.

.

.

کشتند امام مجتبی را  / زیبا گل خیرالنسا را

ندارد زائر آن قبر خرابش  / مزار در میان آفتابش

.

.

.

روز عزای مسلمین است  / در ناله جبریل امین است

مدینه شده غرق سوگ و ماتم  / بهر مجتبی و نبی اکرم

.

.

.

مهمان علی شد با قلب کبابش  / غربتش نمایان از قبر خرابش

خدای ما به جانِ غم نصیبش  / روزی ما کن حرم غریبش . . .

.

.

.

متن تسلیت شهادت امام حسن مجتبی(ع)

قوتت همه شب خون جگر بود حسن جان  / گریان ز غمت چشم سحر بود حسن جان

از دوست و دشمن به تو پیوسته ستم شد  / مظلومی تو ارث پدر بود حسن جان . . .

.

.

.

ماهیان گریه کنید که حسن مظلوم است  / غربتش از حرم خلوتش معلوم است

مه چراغ حرم و مرغ سحر زائر او  / نرسد دست کسی بر حرم و حائر او . . .

.

.

.

روز رنج و محن است، رخت ماتم به تن است  / همگی گریه کنید که عزای حسن است

به خدا بر همه تا روز جزا معلوم است  / که حسن در وطنش مثل علی مظلوم است . . .

.

.

.

دوبیتی شهادت امام حسن مجتبی(ع)

خیزد از طشت ندا ای خدا و ای خدا  / اجر و پاداش نبی شده با زهر ادا

این همه برگ گل و لاله که در این لگن است  / پاره های جگر یوسف زهرا حسن است . . .

.

.

.

بس که پر بود دلش از غم و رنج و محن  / طشت خون هم جگرش سوزد از داغ حسن

همه در غربت آن نور دو عین گریه کنید  / باید از داغ حسن مثل حسین گریه کنید . . .

.

.

.

جگر صبر کباب بود از صبر حسن  / گریه ممنوع بود بر سر قبر حسن

نه فقط شعلة داغش زده آتش به دلم  / قبر بی شمع و چراغش زده آتش به دلم . . .

.

.

.

ای اهل مدینه فتنه بنیان مکنید  / بر آل علی این همه عصیان مکنید

گر لاله نریزید به تابوت حسن  / شرمی ز رسول، تیر باران نکنید . . .

.

.

.

روزی که شرار ظلم افروخته شد  / یک بار دگر حاصل دین سوخته شد

از بعد شهادتش حسن را از تیر  / تابوت و تن و کفن به هم دوخته شد . . .

.

.

.

مدینه مات از داغ حسن بود  / طشتی پر از خون باغ حسن بود

از پاره های دل، غم او را بخوانید  / وز صلح او تفسیر عاشورا بخوانید . . .

.

.

.

من جگر پاره زهرایم و پاره جگرم  / همه را یارم و خود از همه مظلوم‌ترم

خانـه‌ام قتلگـه و یـار ستمگر قاتل  / سوخته از شرر زهر، ز پا تا به سرم

.

.

.

ای شررهای غمت گشته شمع حرمت  / دشمنت هــم نبــود ناامیـد از کرمت

تـو جگـر پـاره زهرایی و پاره جگری  / بعد زهـرا و علـی از همه مظلوم‌تری . . .

.

.

.

خون دلی که بود عمری به جان او  / امشــب عــزا گـرفت در آشیان او

از یـار ناسپاس مزد وفا گرفت  / با زهر جانگداز آخر شفا گرفت . . .

.

.

.

آن لـب کـه بوسه زد جد مطهّرش  / نوشیده جام زهر از دست همسرش

پـای جنـازه‌اش دل در محـن نشست  / تیر از کفن گذشت بر آن بدن نشست . .