متن فلسفی سال جدید رادنبال کنید.

...

نوروز تمام شد و رفت !
ما مسافرت هایمان را رفتیم و برگشتیم.
فامیل های دور و نزدیک را دیدیم و شهرهایمان را دوباره پر از خاطره ها کردیم.
روستاهایمان را پر از بهار و شکوفه نگاه کردیم و عین خیالمان نبود که دوباره باید برگردیم و باز هم همان حرف ها و همان کارهای همیشگی را که نامش زندگی است تکرار کنیم.
آخرهای اسفند کوله بارمان را به دوش گرفتیم و دستی به سر و رویمان کشیدیم و از روزهای تکراری دست کشیدیم و رفتیم ؛ خیلی هایمان سیاست را پشت در جا گذاشتیم و یاالله یاالله کنان وارد خانه های هم شدیم و کنار سفره های هفت سین نشستیم ، هرچند اقتصاد همانجا کنار آن سفره های هفت سین هم رهایمان نکرد اما خندیدیم و گذشتیم ؛ حرفی هم اگر زدیم خیلی زود آن را با لبخندی عوض کردیم تا کاممان تلخ نشود.
نوروز تمام شد و رفت و ما حالا دوباره برگشته ایم که سال دیگری را آغاز کنیم …
معلوم نیست تا کی دوباره دوام بیاوریم.
معلوم نیست تا کی از باران و بهار و شکوفه ها لذت ببریم و همه چیز را بد نبینیم.
معلوم نیست تا کی دوام بیاوریم و از خودمان و دیگران و شهر و دیارمان بد نگوییم.
معلوم نیست تا کی و کجا دوام بیاوریم و باز مثل روزهای عادی سال مثل بعضی از خودمان زیر پای هم را خالی نکنیم.
نوروز و تعطیلات نوروز تمام شد و رفت و ما حالا دوباره برگشته ایم که کار کنیم.
نوروز عیدی دادیم و عیدی گرفتیم و خوشحال شدیم و حالا معلوم نیست تا کی هوای عید توی سرمان بماند و خوشحال شویم و خوشحال کنیم.
سال تازه آمده است و ما از درونمان احساس خوبی داریم ، حالمان خوب است و البته انگار می ترسیم ؛ می ترسیم از روزهایی که بیایند و ما تازگی را از دست بدهیم.
می ترسیم از روزها و شب هایی که دوباره خسته شویم و باز بگوییم که این سال کی تمام می شود …
حالا در حال سبک و سنگین کردن روزهای آغاز سال هستیم. می خواهیم بدانیم این روزهای آغاز سال روزهایی نیکوست یا نیست ؟ ما این روزها مدام به این فکر می کنیم که سالی که نکوست از بهارش پیداست ؟
فعلا از باران های بهاری و شکوفه ها و درخت ها و خاطره های نوروز و دید و بازدید ها و تبریک ها شادیم و می خندیم ؛ انگار که بعضی از ما فقط باید تعطیل باشیم و بخوریم و بخوابیم و بگوییم و بخندیم که از زندگی لذت ببریم ، همین است که می ترسیم از روزهایی که باید کار کنیم و خسته بشویم. انگار بلد نیستیم و نمی دانیم که لحظه ها می گذرند و نوروزها می آیند و می روند و آنچه می ماند نتیجه کارهای ماست.
نوروز تمام شد و رفت و هم ما رفتیم و برگشتیم و حالا سالی دیگر پیش روی ماست ؛ سالی که خودمان بیشترین سهم را در چگونه گذراندن آن داریم ، سالی که باز هم تمام می شود و این ماییم که باید در پایان آن دوباره به بهارش بنگریم و ببینیم آیا واقعا سالی که نکوست از بهارش پیداست ؟